Post Feature Image

San Francisco

Duo Penotti on Tour

"Maak je er geen gewoonte van?" - de oplettende lezers van de afgelopen jaren zullen ongetwijfeld een kentering hebben gezien in hoe mijn blogs inhoudelijk vorm hebben gekregen. Maar net zoals hier een Grande Americano met 2 pompjes vanille bij de Starbucks, een Sweet Union Chicken Teriyaki van de Subway (American cheese only) of een triple-stack bij de Wendy's voor mij vaste gewoontes zijn, is het schrijven van blogs vanuit hobby gewoonte-overstijgend geworden. Alsmede een stukje poëzie wat ik er tegenwoordig graag bij ingooi. Gratis en voor meer.

 

Wat ook een gewoonte begint te worden is de terugkeer naar thuishaven San Francisco. Was het vorig jaar mijn lustrum met Amerika an sich, dit jaar is mijn 5 jarig lustrum (2004, 2006, 2008, 2009 en 2010) met San Francisco een feit. Op zich ook een mooie gelegenheid om weer eens wat dingen te gaan doen die ik hier in 2004 voor het eerst en laatst deed - de typische first-time toeristendingetjes. Dat komt eigenlijk prima uit, sinds ik dit jaar twee petten op heb - 1 van mezelf en 1 Touroperator-pet. Die laatste zet ik op voor mijn reisgenote Lieke (de duo uit de penotti), zeg maar de Columbus van ons beiden. Net zoals toen gewoon weer eens met de kabeltram mee, Chinatown, Coit Tower, Alcatraz... Ik vrees dat we ons prima gaan vermaken.

 

Dit jaar heb ik gekregen waar ik zo vurig op hoopte: een Chrysler 300C als huurauto, een gloednieuwe zilverkleurige met slechts 680 mijl op de teller toen we hem ophaalden. Jose Gonzalez, die mij elk jaar begroet op de National Car Rental in San Francisco, gaf me dit jaar de gelegenheid om zelf even lekker te snuffelen tussen al dat lekkers. En hij stond vooraan, hoewel de andere sloepen ernaast ook wel erg aanlokkelijk waren. Het enige smetje van vandaag is een compleet dichte baai, dus geen mooie skyline foto's vanaf de boot naar Alcatraz van vanavond, die je zelf met de boot vanaf een meter of 10 pas kon zien. Van de foto's die ik had gehoopt vandaag van de stad te maken, daarvan kon ik geen chocola genoeg roeren om daarvan een fotoserie online te zetten. Van Alcatraz wel, die kun je hier vinden. En nog even iets off-the-record: ga geen bier halen laat in de avond als je vermoeid bent na een dag reizen en sjouwen. Ten eerste was de dichtsbijzijnde Target al gesloten, de Safeway daarentegen was nog open. Alleen ipv Budweiser één of ander vaag merk meegenomen, maar de verpakkingen leken zo op elkaar. Gelukkig heb ik hulp bij me om de nu nog 28 overgebleven blikken ledig te maken.

 

We gaan beginnen aan een route van zo'n 7200 km, grofweg van San Francisco via Seattle, Vancouver, Chicago, Niagara watervallen en Toronto  naar New York. Getallen zijn groter dan de moeite om hier de afstand af te leggen. Uiteraard ben ik al meerdere malen beticht van het uithangen van een zak-Japanner (foto's maken en weer doorrijden) - maar niets is minder waar. Het mindere maak je waar door een goede voorbereiding en het juiste gereedschap (lees: navigatie). Voor diegenen die ons gaan volgen de komende 4 weken: ga lekker op je directeurs-stoeltje zitten, schoenen uit, voetjes omhoog, blikje pils open met een broodje warm vlees erbij en relax. Wij do

Post Feature Image

San Francisco

San Foggy

Zo zie je maar eens te meer, dingen die je denkt zodat je kunnen verlopen (en dat ook graag wil) nemen vaak een andere wending. Ook al weet ik ondertussen als clown Bassie hoe San Francisco aan de binnenkant van mijn ogen eruitziet, maar dat betekent niet dat er 2 dagen opeenvolgend gekloot moet gaan worden met dichte mist. Dat is niet netjes na mijn 5e bezoek (en dus jubileum) aan deze stad. Ik had het gisteren over geblinddoekte oogstrelendheid, maar met een waas mist er bovenop is het toch een beetje jammer. San Foggy zou de stad beter kunnen heten op dit moment.

 

Tijd vandaag voor wat grondwerkzaamheden in plaats van de geplande uitkijkpunten zoals Twin Peaks en Alamo square. Een hele leuke, en ook wel aparte wereld waar je in terecht komt, is de Ashbury Haights. Dit is de bekende hippiewijk (geconcentreerd rond Haight Street) uit het flowerpower-tijdperk van de jaren 60. De benen uit het raam zoals hierboven op de foto is daar te vinden. Er lopen op zijn lichtst gezegd wat vage lui rond, maar dat siert deze wijk ook prima. Zeker doen als je er een keertje bent. Ik geloof trouwens verder wel dat de stad een beetje schuld bekende, vanaf vanmiddag was de helft van de baai weer wat aantoonbaarder aanzichtelijk. Dus een kijkje op Coit Tower was nu wel de moeite waard. Ten opzichte van gisteren verzuip ik vandaag in de foto's, een selectie van de stad en de Haights zijn hier te vinden.

 

In alle jaren dat ik nu in San Francisco ben geweest, is het nooit een keer uitgekomen dat de Giants een keertje thuisspeelden als ik er was. Dit weekend spelen ze 3x achter elkaar tegen de Milwaukee Brewers, met een 2-0 achterstand zag het er net zo wazig uit als het weer van de afgelopen dagen. Wederom is het voor deze plek heel bevestigend dat je een stralend zonnetje bij het vliegveld hoort opgaan in een misthoorn. Ten opzichte van mijn vorige ervaring met honkbal was deze toch wel een stuk aangenamer. Het AT&T Park waar de Giants spelen is nog een vrij nieuw maar mooi opgezet stadion. De sfeer was ook een stuk beter dan de saaie woestijnstemming in Phoenix (Arizona Diamondbacks) maar zeker ook het feit dat je met 2 dames op stap bent, maakt mijn verblijf een stuk aangenamer. Foto's van de wedstrijd (althans een impressie daarvan), klik even hier.

 

 

                                                                                                    Muziek: Train - Save me San Francisco ( (Ashbury Haights)

Post Feature Image

Sonoma

God zegen ons asfalt

God zegen ons asfalt

"Heb gewoon een wijf an gezeten"! Ik hoor het Martin Waardenberg (van het duo Waardenberg en de Jong) nog tijdens hun episode "De Keuring" scanderen. Wij mannen - in dit geval mezelf - doen ons eigen ding, en dat was de Pinks All Out event in Sonoma. Vrouwen gaan vanzelfsprekend de stad in om te shoppen. Ze zouden er naar mijn idee ook niet echt uitzien in een donkerblauwe met olie bevlekte Kwik-Fit overall. Eerlijke deal, en zo geschiedde. Ze liepen er wel rond hoor, maar in hun eigen soort zeg maar.

 

Wat me altijd wel opvalt (in positieve zin) is de show die de Amerikanen altijd kunnen maken om een evenement als deze. Verder zie ik ook hier weer een stuk trots terug in de show eromheen, compleet met een gebed voor de laatste 16 dragsters en natuurlijk het volkslied (iedereen staat met de honkbalpet op het hart) met een vlag die nog veel te groot is om thuis als gordijnen op te hangen. Je kunt hier in principe een hele dag terecht, maar het wordt pas leuk zo'n beetje na een uur of 4 a 5. Ook zie je net zoals bij honkbal ook weer van die items als de "Pepsi T-shirt toss" terugkomen, waarbij hier de shirts dan door de lokale beunhaas worden gesponsord kennelijk. Voor een indruk van de race van vandaag kun je hier terecht. Overigens, de muziek die ik eronder heb gezet zal misschien voor de meesten wat vreemd overkomen, maar het heeft wel degelijk een link met snelle auto's. Het is een nummer wat is gebruikt in de film 'Gone in 60 seconds'. Wat verder overigens echt een knaller was en ik jullie niet mag onthouden, kijk dan naar deze video.

 

Voor de rest is er vandaag nog gelegenheid geweest om wat restpuntjes van mijn bezienswaardigheden in San Francisco af te tikken. Eindelijk na 4 jaar lang de bekende Lombard street te hebben bekeken vanaf Coit Tower werd het in jaar 5 eens tijd om zelf eens met de auto er doorheen te rijden. Het is continue druk met mensen in deze straat die het kennelijk ook allemaal even geweldig vinden. Het is allemaal niet spannend maar wel leuk om een keertje gedaan te hebben. Alhoewel, met een overspannen bewoner kan het best spannend worden als hij/zij met een fijne 9 millimeter gaat oefenen op argeloze toeristen...

 

                                                                                                                                               Muziek: Moby - Bring Sally up

 

Post Feature Image

San Francisco - Weed

Presidentieel snoepgoed

Zo wordt je als klein snoepje van nog geen centimeter erg groot. Zoals met zoveel dingen die ineens bekendheid gaan genieten, als de juiste personen ze de aandacht geven die ze nodig hebben. Ik heb het over de Jelly Beans, het (nu ook voor mij) beroemde boontje.

 

Oud-president Ronald Reagan was een fervent eter van dit beroemde snoepje. In de Oval office als in de Air Force One waren de Jelly Beans op zijn aanbeveling verplicht aanwezig. Ik heb me laten vertellen dat er speciaal in de Air Force One een speciale bak hiervoor was gemaakt, om ervoor te zorgen dat geen enkele Jelly Bean verspilt zou worden tijdens turbulentie. Ook heeft de Jelly Bean namens hem het tot in de ruimte geschopt, ter verrassing van de astronauten. Tegenwoordig zijn de Jelly Beans met een continue voorraad van ca. 80 miljoen beans sterk op het hoofdkwartier in Fairfield vertegenwoordigd. Je kunt hier een gratis toer doen door het productieproces, alleen was het uiteraard te verwachten dat je geen foto's mag nemen en dat is toch altijd een smetje voor de herinnering. Maar ik vond dat ik toch wel genoeg albumwaardige foto's had gemaakt, kijk hier maar even.

 

De foto van hierboven, die is genomen op de zogenaamde "Albany Bulb". Een ietwat afgelegen plek waar - naast mensen die hun honden uitlaten - vooral kunstenaars zich ophouden. Ze zijn zeer duidelijk te herkennen vanwege het gebrek aan douches, kappers en kledingzaken. In de struiken zie je hier en daar ook inderdaad een teken dat mensen hier een poging doen om te "wonen". Mijn huis aan zee, daar stel ik me iets anders bij voor. Maar goed, als je ergens tevreden mee bent moet je ook niet perse willen veranderen. Een opvallend stukje bij de baai van San Francisco met even opvallende kunstwerken. Als je deze ooit wil bezoeken, deze is te vinden in Albany, Buchanan street.

 

Nu op dag 4 is eindelijk (of eigenlijk nog maar pas) begonnen met het daadwerkelijk afleggen van de geplande route. Even voor een kleine tussenstand: inmiddels zijn we in totaal ruim 600 mijl opgeschoten op de kilometer teller (waarvan 275 mijl daadwerkelijk van de route), zonder ook maar enig idee van het zak-Jappaner gevoel. Het is wederom een bewijs dat grote afstanden in dit land af te leggen niet betekent dat je de hele dag in je stalen vierwieler hoeft te zitten.

 

                                                                                                                                    Muziek: The Archies - Candy Girl       

 

Post Feature Image

Gold Hill - Redmond - Gresham

Oneven waterpas

Wel fijn om als je materiaal koopt, dat het ook functioneert zoals je ervan zou verwachten. Met een hamer verwacht je een spijker in een stukkie hout te kunnen meppen, met een telefoon verwacht je dat je er minimaal een telefoongesprek mee kunt voeren. Tenzij je te maken krijgt met externe factoren die deze verwachte functionaliteit op de één of andere manier uitschakelen.

 

Zo iets dergelijks is ook aan de hand bij de Oregon Vortex in Gold Hill. Dit is (net zoals op meerdere plaatsen in het land) een plek waar bepaalde (magenetische) velden zich concentreren. Het is een stukje gezichtsbedrog (wat in het bijgaande fotoalbum wel duidelijk zal worden) waarbij het lijkt als mensen langer of juist korter lijken wanneer men van helft wisselt, waartussen deze zogenaamde "vortex" loopt. Terwijl de plekken waar je op staat gewoon waterpas zijn, vertellen je hersenen je dat je toch iets anders behoort te zien. Ook nog wat vaags wat ik vanmiddag heb gedaan, is het rechtop laten staan van een bezem. Ik weet niet of ik hier blij mee moet zijn... maar ach kijk maar even naar de foto's van vanmiddag.

 

Een andere opvallende verschijning zonder aardstralen, die is te vinden bij de Peterson Rock Gardens in Redmond. Amerikanen in het binnenland wonen nu eenmaal ruim, de één stort zijn rommel erin en laat het liggen, de ander doet dat ook maar maakt er ook nog iets van. Het is weer zo'n patriotische ode aan het eigen land vanuit allerlei stenen geboetseerd als het ware. Naast de vlag zoals hierboven zijn er verder nog replica's te vinden van zoals het vrijheidsbeeld en de Brooklyn Bridge (New York). Wat een feest dat die ook nog op het programma staan om weer in het echt te gaan zien sinds 2007, maar voorlopig denk ik daar liever nog even niet aan. Voor een impressie van de Peterson Rocks Gardens, klik even hier.

 

                                                                                                                  Muziek: John Mayer - Gravity (Oregon Vortex)                                                                                                 Earth, Wind and Fire - Into the Stone (Petersen Rock Gardens)

Post Feature Image

Portland

Bevestig je klassiekers

Mensen die mij een beetje kennen, behoren te weten dat ik geen headset achterstevoren draag - ergo dus niet uit mijn nek lul. Alles wat ik iemand, die nog nooit in Amerika is geweest, kan vertellen over hoe het e.e.a. werkt, is gebaseerd op feitelijke ervaring. Nu ik dit jaar een zogenaamde "newbee" langszij heb is dat meteen een goede graadmeter in deze.

 

De eerste dag na aankomst is het altijd even omschakelen, maar snel daarna voelt alle normale dingen die je doet alsof je er gewoon woont. Vandaag was zo'n typische dag waarbij ik de klassiekers die ik ben tegengekomen de afgelopen jaren weer bevestigd zie worden. Eén daarvan is het ondersteboven houden van een plattegrond van de stad, om vervolgens spontaan door een passerende advocaat gezellig mee te kunnen lopen waar we moesten zijn. Gedurende de wandeling tegelijk voorzien van info over de omgeving voor allles wat je kunt zien. Nog zo'n klassieker is dat Amerikanen het begrip "service" erg goed begrepen hebben. Ik kan hiervan meerdere voorbeelden noemen, vanmiddag was er weer eentje uit het boekje. Eerst spullen inslaan bij de Macy's, om vervolgens geattendeerd te worden op pasjes voor internationale bezoekers, waarmee je weer korting kunt krijgen. Ook al als je al betaald hebt, krijg je keurig een "refund" - ze doen zelfs hun best om je geld terug te geven. En ook gratis refills koffie, icetea zonder te vragen bij verscheidene restaurants. Het zijn de dingen die wat mij betreft het land en de mensen sieren.

 

Portland is een overzichtelijk ogende stad met een compact centrum. Het doet me een beetje denken aan Philadelphia, ook netjes en vooral duidelijk ingericht voor iedereen die niet vaak in deze steden komen. Een mooie plaatselijke VVV, voor het grootste deel gratis openbaar vervoer per tram en om de paar honderd meter een Starbucks. Wat wil een mens nog meer. Als je een beetje wil winkelen in Portland, dan moet je zijn in het Lloyds shopping mall. Wat verder ook leuk is aan deze staat: er wordt geen belasting geheven op kleding, benzine, drank etc. Probeer trouwens in Nederland maar eens 2 spijkerbroeken, 2 shirts en 1 blouse te kopen voor 108 dollar (=85 euro). Voor de fotoserie van Portland van vandaag, kun je hier even kijken.

 

De foto hierboven is trouwens iets waarvan ik dacht / had gehoopt dat dit een wel heel opvallend tankstation zou zijn. Opvallend is het nog steeds, maar als het om benzine gaat moest er in dit geval maar zelf geduwd worden. Benzineprijs ligt hier zo'n beetje op de $2,80 per gallon, wat neerkomt op zo'n 60 eurocent per liter. Nu zo'n 2 en een half keer zo goedkoop als in Nederland, en dat wordt alleen nog maar erger. Het soort erger wat helemaal niet erg is....

 

Post Feature Image

Multnomah Falls - Seattle

Staat niet op de kaart

Iedereen heeft zo wel zijn of haar eigen manier om een vakantie in te vullen. Nu is door de jaren heen mijn gewoonte om een gedetailleerde planning op te maken, om praktisch elke dag wel iets te hebben om naar toe te kunnen leven. Nu vergeet ik hier en daar wel eens wat van deze lijst ten uitvoer te brengen, dit manco wordt (gelukkig) weer op een andere manier gecompenseerd.

 

Nu had ik ten tijde van het opmaken van deze planning (vanaf begin dit jaar) een heel

 ander idee hoe bijvoorbeeld deze dag er zo'n beetje uit zou gaan zien. Echter zijn de omstandigheden qua reissamenstelling veranderd sinds die tijd, en dat heeft - samen met tips van de lokale bewoners hier - gezorgd voor activiteiten die niet op de kaart stonden. Eéntje daarvan is een cursus shoppen, een cursus die naar mijn idee voorlopig nog niet is afgelopen, spijbelen is geen optie. De andere is het gebied rondom de River Gorge, geconcentreerd met ca 90 watervallen waarvan de Multnomah Falls wel de meest bekende is in de regio. Uiteraard kun je nooit alles weten wat er allemaal langs de weg te vinden is, je kunt er hooguit sturing aan geven. En geregeld geven passanten je een weg om te sturen, dus moet je het gewoon maar laten gaan zo af en toe. De foto's van vandaag kun je hier vinden.

 

Voor wat betreft Seattle kan ik voor de paar uurtjes die ik kennis kunnen maken zeggen dat ze een aardig hoge skyline hebben, welke uitstekend te zien is langs de Interstate 5 (zie deze video). In de stad zelf was het vanavond een wat dooie boel, wat nog enigszins levend werd gehouden door een berg zwervers. Morgen ga ik dieper op deze materie in.

 

Post Feature Image

Seattle

De S van sisser

Waarschuwing: dit epistel is niet geschikt voor jeugdige lezers. Het heeft alles te maken met weersomstandigheden in vorig oorden, bliksem slaat toch nooit 2 keer op dezelfde plek in zou je zeggen. Vanmorgen kreeg ik al de "S" van schijt van wederom mist (met als bonus flink regen) op de eerstvolgende kans na San Francisco om mooie plaatjes van deze stad te kunnen schieten.

 

De letter "S" dwarrelt wat eng ik mijn gedachten sinds vanmorgen. Nostra Damus zal het wel geweten hebben denk ik. Na een mistdebacle in "S"an Francisco leek vanmorgen "S"eattle ook hetzelfde lot bestemd. Met een halve hand voor ogen was er nog wel wat te zien van de "S"kyline maar het hield ook niet echt over. Dan maar weer naar de "S"hopping mall ergens in de buurt. "S"eattle heeft overigens ook als "S"an Francisco de "S" van "S"teile heuvels in de stad. Verder nog een paar "S"kechers (schoenen) gekocht, een paar van die "S"pringkussens. De "S" is ook van "S"cavenging (zoiets als opdrachten uitvoeren), meerdere kuddes studentjes kwamen bij de Fremont Troll voorbij (zie foto rechts) om mij aan te dragen als huisfotograaf. En de "S" is natuurlijk van de Space Needle, zoals op de foto hierboven.

Voor de speciale editie van Lingo's 6 letterwoorden-lingo is de "S" van Sisser de winnende combinatie. De weg richting 1452 West Highland Drive is behoorlijk steil en hier en daar wat vervelende over te steken bij de verschillende kruispunten, maar het was allemaal nog de moeite waard vanmiddag. Om nu weer een skyline in mist te zien opgaan was te veel van het goede wat mij betreft, gelukkig liep dit met de "S" van Sisser af. Foto's van vandaag zijn hier te vinden.

 

                                                                                                                       Muziek: Shawn Mullins - September in Seattle

Post Feature Image

Anacortes - Vancouver B.C.

Whack a Whale

Sommige spelletjes gaan op tijd, anderen kun je op je gemak je volgende zet maken. Min of meer heb ik het orca-spotten vandaag eigenlijk ook wel als een soort spel ervaren. Maar het is er wel eentje waarvan de tijd volledig op hol slaat, en je aan de andere kant ook niet op je gemak koffie kunt gaan halen tot het moment de orca's volgens schema boven het podium verschijnen.

 

Het proberen te fotograferen van opkomende orca's deed me denken aan een spelletje, beter bekend als "Whack a Mole" (Mep een Mol). Hierbij heb je negen gaten waarbij willekeurig mollen naar boven komen, die je met een hamer op tijd een mep op de klabats moet geven (zie dit filmpje voor de beeldvorming). In schipperstermen wordt er met tijden gewerkt om aan te geven waar ongeveer de orca's naar boven zullen komen. Best verwarrend wel, eerst was het 10 uur, dan weer 3 uur, dan weer half 12... Om het extra spannend te maken hoor je 2 tijden tegelijk, als de wet van Murphy kies je natuurlijk weer net de verkeerde kudde zodat je een mooi opkomende orca net nog half kunt zien, maar te laat bent om te fotograferen. Echt heel dicht bij de boot kwamen ze niet, maar het is wel een prachtig zicht om deze beesten in het wild te zien. De boot vanuit Anacortes voer zeker 2 uur voordat je op het terrein bent (op Canadees grondgebied al) waar de orca's leven. Het is zeker de moeite waard, doen als je er bent. Foto's van vandaag kun je hier vinden, alsmede een kleine video.

 

Verder is er nu voet gezet op Canadese bodem, ik heb een mooie rotte appel uit de Travelodgde familie besteld, hier net ten noorden van de Lion's Gate brug in Vancouver. Eerste indruk van de omgeving hier is niet anders dan die in Amerika, maar dat zal morgen bij daglicht zeker wel anders worden. Het is in ieder geval gerusstellend om te weten dat je hier niet aan de Franstalige zijde van Canada zit. Ik hekel types die wel Engels verstaan en kunnen spreken, maar je toch niet anders dan in een odeur van rode wijn, paturain en blauwe kaas je te woord staan, voor zover ze die voor je over hebben.

 

                                                                                                                                          Muziek: Sea World - Orca's Theme

Post Feature Image

Vancouver B.C.

Hoe Lang is een Chinees

Operatie "Las Vrijheid"

Mijn eerste beleving van de Canadees is tot op heden een ietwat vreemde te noemen. Op de één of andere manier werden ze tegenstrijdig overschaduwd door Aziaten (voornamelijk Chinezen en Japanners) van het formaat Wesley Sneijdert. Nu was hun aandeel overigens al vanaf Seattle goed te merken, maar Vancouver spant in deze tot dusver te kroon. Niet erg ofzo, maar het valt gewoon op. En een hele stoet Toyata's Prius.

 

Wat ook hier weer opvalt, is (net zoals in Seattle wederom) het aandeel zwervers. Los hiervan moet ik zeggen dat de stad wel erg schoon is. Geen herfstblaadje wordt alleen op straat achtergelaten, geen sigarettenkontje verstopt zich achter een straatsteen. Verder doet Vancouver allemaal erg Amerikaans aan, gewoon bezaaid met Starbucks, McDonalds, Denny's (waarvan vanavond akte), Wal-Mart, noem maar op. Er is wel één ding dat erg afsteekt ten opzichte van de zuiderburen, en dat is de ongelofelijke hoge belasting die ze hier heffen. Mijlen zijn weer kilometers, gallons zijn weer liters. Schrikbarend duur als je het Amerikaanse gewend bent.

 

Als je in Vancouver bent, is het in ieder geval een goed idee om even door Stanley Park te rijden. Vanaf daar heb je een prima uitzicht over de stad en de Lions Gate brug, en ook erg druk bezocht door toeristen. Voor wat de originele plannen betreft in deze omgeving, die gaan voorlopig de ijskast in. Ik kan in principe nog niets zeggen over wat ik nu van Canada vind, maar voor nu wil ik weer terug naar Amerika. Immers, er komt over bijna 2 weken nog een kans bij de volgende oversteek. Foto's van vandaag zijn hier te vinden.

 

                                                                                                               Muziek: Lynyrd Skynyrd - That ain't my America       

Post Feature Image

Lynden - Winthrop

Driewerf spontaan

Dit jaar is eigenlijk voor het eerst dat ik eens niets vooraf boek qua motels (behalve die bij aankomst dan), en ik moet zeggen: dat bevalt me best. Zeker er nu in duo-verband beslissingen moeten worden gemaakt, maakt dat de flexibiliteit onderling een stuk makkelijker. Een streep halen door een eerder idee biedt weer perspectief voor iets anders.

 

De ene keuze om Canada even te laten zijn voor wat het is, kan zoals vandaag resulteren in drie leuke plekken die je tegen kunt komen, zonder ook maar enig idee wat de dag zal brengen. De eerste, een bezoek aan Lynden, zat al op de reservebank (op een attentie van een passant) maar kon vandaag prima doorgang vinden. Het is een stukje Nederland zoals wij dat ook kennen: een molen, het dorpsnieuws, gift-winkels (zoals ze dat hier noemen) en het postkantoor zoals hierboven. En het is vandaag zondag, dus alles is dicht wat bij ons normaalgesproken ook dicht is. Het is maar 1 straat (Front street) in een verder gewoon Amerkaans ogend dorp, maar als Nederlander heel herkenbaar, zoals hoe de huizen gebouwd zijn en het feit dat je er gewoon de Ruyter hagelslag of Honig mixen kunt kopen.

 

Tweede van de driewerf was een willekeurig natte vinger op de kaart van de gps, om Highway 20 te volgen dwars door Cascade National Forest. Een stukkie bos en wat bergen zijn altijd wel leuk om te rijden, in ieder geval interessanter dan de Interstate 5 en dan de 84 oostwaarts te pakken. Het is oprecht een mooie rit dwars door de bergen, met een ondertussen herstachtige setting. Doordat je vanwege een dergelijke route ook wat langer onderweg bent, zal ook hier moeten worden bekeken om ofwel in een niet-gangbaar motel te gaan hangen of een specifieke hooibaal uit te kiezen. Toevalligerwijs kwam het dorpje Wynthrop in beeld (de laatste van de deze drieluik), een soortement van western-achtige plaatsje, vergelijkbaar met bijvoorbeeld Virginia City (Nevada) en Tombstone (Arizona). Het oogt heel gezellig en uitnodigend genoeg om een nachtje te blijven.

 

Driewerf spontaan leuke plaatsen bezoeken, dat vraagt om een drietal niet-spontane maar wel van je verwachte foto-reportages.

Voor Lynden: klik hier

Voor Highway 20: klik hier

En voor Wynthrop kun je hier terecht.

 

                                                                                                                     Muziek: Herman van Veen - Hilversum 3 (Lynden)

                                                                                                                                            Jake Owen - Yee Haw (Wynthrop)

                                                                                                                    Zac Brown Band - Highway 20 Ride (Highway 20)

Post Feature Image

Winthrop - Missoula

Dagje vliegenvangen

Het resultaat wat ondertussen op de voorbumper van de Chrysler 300C zit, spreekt voor zich. Het is precies de activiteit die vandaag is uitgevoerd: de kunst van het nietsdoen. Nietsdoen behalve op je kont in de auto zitten en praktisch de hele dag sturen.

 

Aan het "nietsdoen" lag wel een reden ten grondslag, en dat is dat er meer tijd over blijft om in Yellowstone N.P. te spenderen. De rit vanuit Winthrop (Washington) is een vlakke boerenlandsrit met lange rechte stukken en wat uitdagender bochtenwerk. Voor natuurliefhebbers volgt daarna het stuk op de Interstate 90 richting Yellowstone, dwars door een stuk van de staat Idaho en nu reeds in Montana. Beiden prachtige gebergtes met erg veel en vooral hoge bebossing, de herfstcollectie inmiddels al tonend. Wat me opviel op de snelweg door Montana met een maximum van 75 mijl per uur, is dat het bochten met die snelheid toch niet echt verstandig te noemen is. Gelukkig is er stabiliteit op een tweetal pijlers: 1. een fantastische bak die als een strijkijzer rijdt en 2. een ervaren bestuurder. Zonder overmoedigheid van beiden zal het eindpunt New York zonder kleerscheuren bereikt worden. En wat het vliegenvangen betreft, dat is een ware massaslachting geworden. Het schone voorruit was slechts een tijdelijk genot vandaag.

 

Dus ja.... wat het vliegenvangen ook verder tot gevolg heeft, is dat er (wat mij betreft) te weinig fotomateriaal beschikbaar is van vandaag om iets fatsoenlijks mee te kunnen. Dus dan laat ik het voor vandaag liever maar even achterwege. Dat maak ik morgen wel weer goed.

 

Overigens... wat je verder nog krijgt van het "niets doen" is dat je van "verveling" gaat eten. Toevallig lag er één van mijn all-time favourites vlakbij het motel, en dat is de FuddRuckers. Vorig jaar al eens de revue gepasseerd, ze zitten voornamelijk in het zuiden des lands. M.a.w. deze kans mocht niet worden gemist en heb me vergrepen aan de grootste burger die ze hebben (1 pond), een vergrijp welke ik morgenochtend meteen kan opbiechten hier bij de lokale kerk.

                                                                                                                                          

 

Post Feature Image

Butte - Bozeman

Boerenknuppels

Verdacht lekker weertje vandaag hier in het noorden, zo tegen de 30 hier in Bozeman. Het wordt zo ondertussen na Missoula wat vlakker, alsmede de mensen hier en daar wat platvloerser.

 

Een leuk voorbeeld van echte platvoerse boeren, die kun je vinden in het dorpje Clinton, of liever gezegd net erbuiten in de Rock Creek Lodge. De specialiteit van het huis is in de foto zoals hiernaast wel op te maken denk ik. Ik geloof dat het naar kip smaakt zoals ze altijd zeggen. Als ik hun website erop nahou is dit een vrij ranzig eetfestijn met veel drank en waarschijnlijk ook wel een lijntje hier en daar. Erewoord, ik moest er alleen zijn om een petje op te halen en tegelijk nog een leuk aandenken voor mezelf. Verder was er nog weinig te doen vanochtend, maar op zich leuk om even binnen te hebben gekeken.

 

Voor vanavond kijk ik uit naar de dag van morgen en overmorgen, voor het bezoek aan Yellowstone park. Met een oppervlakte van ruim 9000 km² één van de - zo niet grootste - nationale parken van het land. Al veel over gehoord, gezien en gelezen maar de eigen beleving van de komende dagen zal toch het belangrijkste zijn. "Bears love people (they taste like chicken)". Met andere woorden: in de auto blijven dus bij beren op de weg.

 

Voor hetgeen ik vandaag op de foto heb kunnen zetten, heb ik in het volgende album bij elkaar geharkt.

 

                                                                                                       Muziek: Easton Coburn - A little more country than that       

Post Feature Image

Yellowstone National Park

Size matters

Yellowstone National Park is wat mij betreft - by far - naast het grootste ook het mooiste en meeste diverse park wat ik tot nu toe heb bezocht. Het is een mooie mix van gebergtes, bossen, vlaktes, verschillende diersoorten en natuurlijk de grote aanwezigheid van geisers. Zoals op de foto hiernaast al te zien is, is het water naast kokend heet kraakhelder. Ik vraag me af hoe dat erbij borrelt gedurende de wintermaanden.

 

Om een globale indruk te krijgen van dit park, kun je al een hoop zien op 1 dag. Zo te zeggen kun je vrijwel het hele park rond. Groot is ook een relatief begrip, het wordt alleen maar groter als je op basis van je interesse of fanatisme elke steen ondersteboven zou willen keren. Het begrip "groot" kom je vooral tegen door de voyeurs op dit park. Ze zijn wat mij betreft een ideaal markeerpunt om te kunnen zien waar de wilde dieren zich ophouden. Groter = beter kan ik hier beamen, als het gaat om cameralenzen. Er kwam een vrouwtje voorbij van wie ik twijfelde welke van de 2 nu langer (of dikker) was. Ze houden zich als theetantes op langs de kant van de weg, zij doen het werk voor je om te spotten, en jij neemt de foto's. Het resultaat qua foto's van vandaag vind je hier.

 

Qua wildleven hoopte ik om wat beren op de weg te vinden. Dat was helaas niet het geval, maar wel een file die onstond door een overstekende eland (zie foto rechtsboven). Verder zijn er genoeg bizons te zien, eekhoorns, herten, hier en daar een coyote en nog iets wat ik niet heb kunnen identificeren wegens mijn gebrek aan kennis op dit vlak. Bizons vind je genoeg, naarmate de avond valt komt de diversiteit van gespuis uit de struiken, dus dan is de kans wat groter dat je wat meer gaat zien behalve het park an sich.

 

                                                                                                                                                 Muziek: Kenny G - Songbird

                                                                                   

Post Feature Image

Yellowstone National Park - Billings

Ben ik nu zo gaar, of zijn jullie nu zo uitgekookt?

Jullie kennen ze vast wel, de ouderwetse klassiekers van onze Louis van Gaal blijven natuurlijk een sterk staaltje meesterwerk. Van zelfoverschatting wou ik bijna zeggen, hoewel hij bijna de drieklapper had te pakken met Bayern vorig jaar. Sjappoo in ieder geval wat dat betreft.

 

Nu is de bovenstaande uitspraak weliswaar niet van deze leermeester, maar het is er wel eentje die je ten berge rijst tussen de verschillende geisers op het park. Immers, onder Yellowstone bevindt zich een vulkanische hotspot die ca elke 600.000 jaar uitbarst, de meest recente dateert van ca 640.000 jaar geleden. Aan de ene kant jammer om alweer weg te zijn, maar met deze wetenschap is dat misschien maar goed ook. Niet dat ik een uitbarsting wens, verre van dat want het is een prachtig park om in te vertoeven. De talloze geisers op het park variëren van minitueuze borrelende putjes tot de grootste van het park, Old Faithful. Het water in deze geisers is uitgekookt heet, je kunt je afvragen hoesnel je eitje hier gaar is. Voor de foto's van vandaag kun je hier terecht.

 

De rit vanuit het zuiden in het park richting de oostelijke ingang is wederom een magnifieke manier om het park te verlaten - ik had het eerder al over diversiteit in dit park, en geen uitzicht blijft hetzelfde. Het eerste punt richting Billings vanmiddag wordt pas sinds Cody weer bewoonbaar verklaard, een leuk ogend cowboydorp met een zgn. "Stampede" arena voor rodeo's. Billings zelf is de grootste stad van de staat Montana, met ca 100.000 van de in totaal zo'n 900.000 inwoners. Montana is 9x groter dan Nederland, als je een stuk door het binnenland rijdt zie je ook goed waarom. Het gebied wordt ondertussen vlak, met hier en daar wat afgelegen schuren en huizen. Voor wat de stad te bieden heeft, daar ga ik morgen dieper op in. Maar verder hebben ze hier alles wat je moet hebben: een Wal Mart supercenter, Target, Outback, Home Depot en weet ik wat nog meer allemaal.

 

Als laatste geef ik jullie nog even gratis een tip mee, als het gaat om de beste hamburgers die het land te bieden heeft. Als je praat over een keten die landelijk verspreid zit (minder dan de Mac, Burger King etc) maar kwalitatief erg goed is, dat is de FuddRuckers. Ze staan voor zover ik weet nooit aangeduid op de "Food Exïts" langs de snelweg, maar eerder op grote billboards. Zie je er één, luister niet naar je navigatie maar ga direct de snelweg af en ga het proeven. De eerste die hier walging van spreekt moet ik nog tegenkomen.

                                                         

                                                                                                             Muziek: Jimmy Buffet & Don Henley - Volcano (Live)

                                                                                 

 

Post Feature Image

Billings - Glendive

95% kansloos

Ik ga vanavond nog even stappen in Billings. "Maak je het niet te laat?" hoor ik hier nog zeggen. Stappen in Billings (Montana) is net als kansloos als proberen het "centrum" te vinden van de stad, of het visitors center na aanwijzingen, etc. Als grootste stad van de staat Montana met ca 100.000 inwoners had ik me toch wel iets anders voorgesteld.

 

Billings is niet echt een plek waar je als jongere moet uithangen. Kansloos als dit kun je beter maar een paar uur rijden op de interstate 90 / 94. Het terrein wordt op een paar heuvels na erg vlak ondertussen. Veel meer dan een stuk gras en hier en daar wat huizen/schuren zie je hier niet. Naarmate je meer het binnenland van Montana intrekt, is het op zich een goed plan om vooraf even te bekijken welke schuren erzijn om even een uiltje voor de nacht te knappen. Kansloos was eigenlijk alles wel vandaag, tot aan de laatste 5 procent hier in freakin' Glendive. Als je op de kaart kijkt, lijkt het een gat in de middle of nowhere. En dat is het ook wel, maar het bewijst eens temeer dat je niet op een drukke of bekende plek moet zijn voor een gezellige avond. Kansloos zijn ook de foto's van vandaag, die zijn er zo weinig dat ik ze voor vandaag even overslag. Kansloos zou ook zijn dat ik mezelf een krat Budweiser naar binnen zou kieperen. De 5 procent kansloosheid van vandaag is een simpel maar lekkere maaltijd hier tegenover bij het motel, alsmede gezelligheid van lokale bewoners hier met ca een fles of 8 aan Budweiser. Alcohol genoeg intern om te gaan slapen.

 

Voor de foto van rechtsboven overigens: in het kroegje tegenover kon je "iets" van jezelf achterlaten; op een muurtje zijn wat 1 dollarbiljetten geplakt met teksten van passanten. Het is een beetje alsof je een markeerstift ergens even tegenaandrukt. Wel leuk om je eigen dollarbiljet ergens tegen de muur hebt hangen. Dat vraag om controle binnen nu en de komende x jaren.

 

1 oktober 2010

Post Feature Image

Medora - Bismarck

Landschap = bevolking

Qua overschrijden van tijdzones, zit de wind nu goed in de rug. Ondanks dat er in de staat Montana best veel te zien valt (met name met betrekking tot dinosaurussen) staat de Chrysler 300C nu in het authentieke, rustieke, Anton Pieck-achtige Bismarck (North Dakota). En er moest weer 1 uurtje van de dag aan de tijdzone ingeleverd worden.

 

Ondertussen is naast de bevolking ook de omgeving nagenoeg even platvloers geworden. Op zich is het wel grappig om te zien wat voor soort volk zich voortbeweegt in lokale barretjes, supermarkten etcetera. Vanmiddag in Mandan - een voorstadje van Bismarck, voor zover een (voor)stad hier naam mag hebben - was ik even in de waan een normale supermarkt aan te zien als openbare apotheek met allemaal lekkere snoepjes zonder voorschrift. Je weet wel, wandele geraamten in trainingspak, blik recht vooruit. Het dorpje Medora overigens, is een heel klein western-achtig dorpje (net zoiets al Virginia City in Nevada). Gewoon bewoond, het is geen opgezette voorstelling van nep-banken, winkels (mercantile), rechtbanken etc slechts souvenirwinkeltjes eromheen. Totaal uitgestorven, dat dan weer wel. Wat verder ook de moeite waard is om te doen, is de afslag Gladstone te pakken langs Interstate 94 richting Regent. Daar ligt de Enchanted Highway, waarvan je boven op de foto een voorbeeld ziet van de "Tin Family". Er staan zo'n 8 verschillende artistieke creaties langs deze weg van ca 50 km, leuk om in ieder geval even deze rariteit aan mijn verzameling toegevoegd te hebben. Voor meer foto's hiervan, die kun je hier vinden. Ook nog even een dino-museum bezocht in het dorpje Glendive (met die iets te gezellige lokale kroeg van gister), dat kun je hier zien.

 

Morgen staat een ritje richting Minneapolis gepland, thuishaven van het grootste overdekte winkelcentrum van heel Amerika. Het lijkt een beetje op overblijven voor de cursus shoppen van de afgelopen weken. Maar ik hou wel van allerlei grootste dingen in dit land, en dit hoort er ook bij. Als er maar een Starbucks in huis is om me op de been te houden. Of meerdere.

 

 

                                                                                              Muziek: Tracy Byrd - We're from the country (Enchanted Highway)

                                                                                         Was not Was - Everybody walk the Dinosaur (Glendive Dino-museum)

                                                                                   

Post Feature Image

Jamestown - Minneapolis

Grote passen, snel thuis

Als de eerste vraag van een bediende bij de lokale Denny's in Bismarck is: "Wat brengt jullie in godesnaam hier?", dan ben ik er al helemaal klaar mee. Dat zegt meer over de bediende dan mijn goede wil om de Bismarck en omgeving aan een nader onderzoek te onderwerpen. Maar zoals gezegd, ik was klaar voor het intrappen van het gaspedaal, 680 kilometer om precies te zijn. Eitje.

 

Op de route hiernaartoe schoot me nog wat "off-the-roads" te binnen, in Jamestown (North Dakota nog). Naast alleen maar een verlaten bizon aan te treffen, blijkt daar ook nog een soortement van western-achtig dorpje omheen te zijn gebouwd (Frontier Village). Op zich wel gezellig om eventjes rond te stuiteren. Zijn familieverwant (enigszins) staat iets eerder in de heuvels bij New Salem (Salem Sue), een koe die er wel wat verlaten bij staat.

 

Vandaag dus vooral een rijdag, als ik zo op de voorbumper van de Chrysler kijk, zijn er behoorlijk weer wat meelifters bijgekomen. Zo op de laatste paar dagen worden de grote passen goed zichtbaar, nu de Sears Tower (ik weet het, het is tegenwoordig de Willis Tower maar ik haat maatschappijen die een toren kopen het meteen gaan hernoemen) al in de verte piekt. Morgen is het tijd voor een looptraining in de Mall of America, het grootste overdekte winkelcentrum van Amerika met een oppervlakte van ca. 72 voetbalvelden. Als er maar een Starbucks is en een Wendy's of zo (liefst meerdere) dan hou ik het wel vol.

 

Qua fotomateriaal kan ik niet veel anders bieden dan wegenkaarten, dus die laat ik maar even achterwege. De foto rechts overigens met de trailer, daar zouden ca 16 grote paarden in moeten passen. De boer in kwestie heeft kennelijk ranches in 3 verschillende staten, met een eigen stuk land met een diameter van 20 mijl. De foto rechtsboven is een bekende verschijning voor decadente kampeerders. Het is zeker niet de grootste RV die ik heb gezien maar het kan ermee door.

                                                                                                                                          

 

Post Feature Image

Minneapolis (Mall of America)

Piet Krediet

"I went to the Mall of America, and all I got was this lousey t-shirt". En zo was het wat mij betreft ook wel vandaag. Even los van wat plaatwerk wat ik altijd wel spaar, heb ik maar 1 t-shirt gekocht vanmiddag in dit winkelemperium. Hoe dat komt? Dat kan ik op meerdere manieren uitleggen.

 

Manier 1 is het feit dat er een behoorlijke berg kiddy-spul in dit complex verwerkt is. Wil je enigszins bij de winkels komen die interessant voor je (kunnen) zijn, dan moet je daar eerst langs, onderdoor over overheen. Best een opgave in deze.

 

Manier 2 is dat de winkels die ik ben tegengekomen, vooral ge-ent zijn op het geslacht wat prima raad weet met een creditcard. De schrik van menigeen die deel mag nemen om de nota's, die daarop volgen, tot zich te mogen nemen. Veel reuk- en schuurmiddel, laarzen, lingerie en andere zaken die binnen dit aanbod vallen.

 

Manier 3 is eigenlijk om niet zomaar te gaan kopen om te kopen, of vanwege het feit dat je daar toevallig bent (en je kunt zeggen naderhand dat je uit dit winkelcentrum het e.e.a. hebt meegenomen, want dat merkt toch geen hond). Je kunt ook best een keer specifiek zijn in hetgeen je graag wil hebben. Voor mezelf had ik de missie om een beetje trendy jas of jacket te kopen, maar voor hetgeen aangeboden werd was het zo vlak als de nete (of veel te net). Ik lijk in dit opzicht wel een beetje op een vrouw, maar goed.

 

Voor de rest is het zeker een leuke tent om een dagje rond te hobbelen, maar op 1 dag heb je heel de toko wel gezien. Het heeft in de 4 hoeken de grote namen zitten (zoals Nordstrom en Macy's); en daartussen op meerdere verdiepingen alle andere winkels die er zijn. Van de honger hoef je er in ieder geval niet om te komen, vreetschuren genoeg. Voor de foto's van vandaag, die kun je hier vinden.

 

 

                                                                                                                                     Muziek: Barenaked Ladies - Shopping

Post Feature Image

Sparta - Portage

Op zoek naar niets

Laat ik het maar een keertje kort houden voor vandaag. Er is immers ook niet veel te melden eigenlijk. Het is me ook nog nooit overkomen dat ik pas na 4 uur 's middags eens een paar foto's ging maken. Ironisch genoeg kom ik ook op een totaal van 4 foto's voor vandaag.

 

Zoals altijd probeer ik vooraf voor praktisch elke dag wel iets uit te vogelen om te kunnen gaan doen of zien. Soms vallen er wat zaken af vanwege plotselinge desinteresse of gewoon dat de "attractie" gedurende weekdagen gesloten blijkt te zijn. De foto van hiernaast is 1 van de meerdere standbeelden gemaakt van fibreglass. Er zouden er meer moeten zitten in dit dorp, maar ik heb de spreekwoordelijke pijp aan Maarten gegeven om de rest erbij te gaan scharrelen. Voor nu verblijf ik in het altijd gezellige, landelijk en godvergeten Portage (Wisconsin). Als je op je bonuspunten van de motelketen op het goedkoopste motel gaat zitten voor een gratis nachtje, dan kun je ook niet verwachten dat je op zo'n geweldige locatie terechtkomt. Nog even een uitvlucht vanavond naar Wisonsin Dells (zo'n 15 mijl verderop) maar naast een wel geinig toeristencentrum was het ook daar volledig uitgestorven.

 

Morgen kan ik meer van de toren blazen, nog zo'n 250 km verwijderd van Chicago weer wat interessanter materiaal om online te kunnen zetten. Voor nu oogjes dicht, en snaveltjes toe. 

 

                                                                                   

Post Feature Image

Chicago

Kopje koffie, glazenwasser?

"Volgens mij had Harry Vermeegen (uit de Pisa-serie) ofwel een dagje vrij, ofwel in staking. Maar het was wel een briljante serie. De ruiten waren aardig vuil tijdens mijn bezoekje van vanmiddag. Alsnog heb je een fantastisch uitzicht over de gehele stad, vanaf de 103e verdieping vanaf de Sears Tower in Chicago. Ik blijf Sears zeggen, ondanks dat het nu Willis is.

 

De Sears Tower heeft sinds mijn laatste keer hier in 2006 een kleine uitbreiding gekregen, onder de naam "The Ledge". Nu waren ook de ruiten hiervan even consequent onderhouden als alle 16.100 overige ramen in het gebouw. Lichtelijk bevlekt dus. Maar ik moet zeggen dat het wel even een apart gevoel is om op een stuk glas te gaan staan op zo'n dikke 400 meter boven de grond. De foto rechtsboven (maar verder ook in de bijgaande fotoserie van vandaag) is daarvandaan genomen. In de skyline zelf is er naar mijn idee niet veel extra's bijgekomen, maar het staat al zo vol dat dit bijna ook niet meer lijkt te gaan. Het hoge gebouw in het midden van de bovenstaande foto is in ieder geval een nieuweling sinds die tijd. Als je een beetje van wolkenkrabbers houdt, kun je prima in Chicago terecht. De torens kun je op een heldere dag als vandaag prima zien vanaf een kilometer of 20, leuk om met de auto even de stad in te crossen zo richting Columbus drive. Foto's van vandaag kun je hier vinden.

 

 

 

                                                                                                                           Muziek: Blues Brothers - Sweet home Chicago

Post Feature Image

Chicago

Ergens hoogte van krijgen

Het makkelijke van een stad met torenhoge gebouwen is dat je van een afstand altijd een richting kunt vinden richting de stad zelf. Maar als het volgeplempd staat met deze herders van formaat zie je door de bomen het bos niet meer, dan is het altijd wel handig om alsnog een plattegrondje ter hand te nemen.

 

De opvallende nieuwkomer in het beeld van de skyline is de toren in het midden met 1 antenne en is 414 meter hoog, na de Sears Tower de hoogste van het land. Vanaf de 94e verdieping van de skydeck van de John Hancock Tower (de meest rechtse toren met 2 antennes) geeft toch wel het mooiste uitzicht over de hele stad. Je kunt ook een skyline tour per boot doen, die je in een half uurtje langs de skyline van Chicago vaart. Samen met New York is dit qua skylines het mooiste wat je kunt vinden. Oh ja en die van Seattle is op zich ook wel een plaatje, maar veel compacter vergeleken hierbij.

 

En wat kan ik er verder nog over vertellen.... het is een hoop staal en beton. Voor een eigen inzage, klik hier.

 

 

                                                                                                                  Muziek: Frank Sinatra - Chicago, my kind of town

 

Post Feature Image

Holland - Lansing

Scouten op naam

Het is weer eens zolaat, de stempel van het Nederlanderschap is ook hier (in de staat Michigan) achtergelaten. En het is er eentje met een redelijk diep profiel.

 

Naast het dorpje Nederland (in de staat Colorado) is het dorpje/stadje Holland eentje die ook alles heeft wat in het dagelijks leven nodig is. Maar dan uiteraard met veel Nederlandse namen in het straatbeeld. Holland is verder omgeven met gehuchten zoals Graafschap, Noordeloos en Zeeland. Wel grappig hoe zie hier "Graafschap" uitspreken, dat zou zoiets als "Grefskop" moeten zijn.

 

Als je hier rondrijdt, probeer je vanalles te scouten met de naam "Holland" erop. Dat kom je genoeg tegen, alleen kun je niet overal stoppen (dat zou ook een beetje te link worden om net zoals ze in sommige landen doen midden op de weg stil te gaan staan zodra ze de weg niet meer weten), maar ik heb fotografisch nog wel het een en ander kunnen vangen in het fotoalbum van vandaag.

 

 

                                                                                                                                            Muziek: Blof - Hier aan de kust

Post Feature Image

Milan - North East Erie

5x Burgermeestert

Ik wil niet afgezaagd worden met de welkomstborden, maar dit kon ik echt niet laten. Bewust van al vier gelijknamige plaatsen in de staten New Mexico, Indiana, Illinois en Tennessee heeft ook Michigan het burgermeesterschap voor mij in het verschiet. Liever gezegd burgeRmeesterschap, want veel anders eten doe ik hier toch niet.

 

Even over hamburgers verder bordurend: als je iemand in een vuilnisbak bij de McDonalds ziet grazen, dan hoeft dat niet te betekenen dat het hier om een zwerver gaat. Ze hebben namelijk een McDonalds Monopoly, waarbij van de drinkbekers plakkertjes kunnen worden gepulkt om het bijbehorende monopolybord vol te krijgen (met een prijs in het verschiet uiteraard). Wil je het eerlijk doen, dan moet je je helemaal lam vreten aan deze rotzooi. Nu ben ik al zeker geen McDonalds fan, verre van dat maar soms kun je gewoon niet anders. Ze hebben samen met Subway landelijk gezien de grootste dichtheid per vierkante (kilo)meter. Ik predik waar het kan FuddRuckers, en anders What-A-Burger, In-N-Out of Jack in the Box. Burger King is ook nog wel ok af en toe maar ga liever de aangegeven volgorde af. Voor de meer "restaurant"-like varianten hierop is wat mij betreft de Denny's de absolute nummer 1, maar schroom niet voor een iHop (International House of Pancakes). De hamburgers zijn daar goed overigens, of een lekkere Philly-Cheese steak.

 

Maar goed, genoeg over eten geouwehoerd. Er was ook nog wat te doen in de Tanger Outlet stores ergens along-the-way, en dat was een classic car bijeenkomst. Op zich niets nekbrekends of zo, maar wel wat camera-voer wat mij betrof. Leuker dan winkels op de foto zetten. Decadent detail van deze outlet-center was een rondrijdend limo-golfkarretje, bestuurd door een vriendelijke 70+-er als ik het goed inschatte. De hele dag strak rondjes rijden rond het parkeerterrein voor bezoekers de de volgende winkel om de hoek net iets te ver van het goede vinden.

 

 

                                                                                                                                                Muziek: ZZ Top - Low Rider

Post Feature Image

Niagara Falls

Natte smurf

Soms kom je wel eens op plekken, die later best wel leuk zijn om wat langer te vertoeven dan alleen maar het primaire toneelstuk waarvoor je er naartoe gaat. Niagara Falls is er zo eentje, zo'n plaatsje wat gezelliger aandoet dan alleen maar een paar bakken water die ze van een rand af flikkeren.

 

Op zich compact als het om de watervallen gaat (maar wel overweldigend daarin), maar wel enorm toeristisch. Rond de watervallen is een behoorlijk toeristendorp opgetuigd, allerlei attracties en op een paar meter zo'n 3 Starbucks-tenten. Net zoals aan de westkust is het hier ook gewoon net Amerika, de bekende tenten zitten hier ook allemaal. Echter hier één duidelijk hoorbaar verschil: ze praten hier grappig. Hier is, net zoals in het westen, het aandeel Aziaten aanzienlijk. Maar deze keer in toeristenvorm.

 

Dan is het tijd voor wat feitjes. De waterval op de foto hierboven zijn de beroemde "Horseshoe Falls", het beste te bezichtigen vanaf de Canadese zijde. De boot in het midden is van het boottaxi-bedrijf "Maid of the Mist", die je vlakbij deze waterval vaart. Vanaf de kant lijkt het net de (nooit bestaande serie) Smurfenboot; iedereen krijgt een donkerblauwe poncho uitgerijkt en die heb je echt nodig ook. Bij de waterval zelf regent het 24 uur per dag, als je daar met deze boot bent, ben je meer bezig met het water wat over je heenkomt, dan daadwerkelijk na te kunnen gaan denken over hoe je het beste plaatje danwel video kunt maken op dat moment. Maar goed, kijk maar even naar deze poging tot een filmpje hiervan. Voor een foto-reportage kun je hier terecht.

 

Als laatste nog even iets van mijn meligheid op schrift: de natte smurfen van vanmiddag op de boot naast een paar Nederlanders, waren voornamelijk Sushi-smurf, Curry-smurf, Bami-smurf en natuurlijk ook Hamburger-smurf.

 

 

                                                                                                                                      Muziek: Chicago - Niagara Falls

 

Post Feature Image

New York

K-kust

Je kunt verdorie je klok er toch op gelijk zetten ook? Als je "naar de kust" gaat, dan ga je lekker die kant op voor als het even kan lekker weer. In San Francisco en Seattle was het niet echt bar om over naar huis te typen, daarentegen waren de weken door het noordelijke binnenland prima. Nu aan de oostkust beland, kon naar mijn idee met gelijke munt terug worden betaald voor het goede weer van de afgelopen weken.

 

Aan de New Jersey kant regende het hagel, met een op het geluid geschatte omvang van minimaal golfballen. Aan de New York kant was dat een stuk anders, het deed me een beetje denken aan het verschil wat er kan zijn in de baai van San Francisco met enkele mijlen noordelijker of zuidelijker. De foto hierboven van Times Square laat ook wel zien dat het natte bende is. Voor vandaag nog niet veel tijd gehad om in de stad te banjeren, mede door redelijke files richting New York en nog een andere bezichtiging vandaag.

 

Dat laatste was de showroom en werkplaats van Orange County Choppers, ook wel bekend van de gelijknamige serie op Discovery Channel. In dit programma (op dit moment niet meer op de buis geloof ik) worden specifieke creaties motoren, zeg maar thema's in elkaar geschroefd. Exemplaren die ik op de afleveringen heb gezien, zoals de spiderman-bike en eentje ter ere van Lance Armstrong, staan in de showroom in Newburgh (zo'n 100 km van New York) opgesteld. Je kunt ook een kijkje nemen in de werkplaats (achter glas dan) waar de afleveringen zijn of worden opgenomen. Voor mijn kijk van vandaag hierover, klik hier.

 

 

                                                                                                                                            Muziek: Trace Atkins - Chrome

Post Feature Image

New York

Heropbouw van een herinnering

Sinds mijn laatste bezoek aan New York in 2007, toen al ruim 6 jaar na dato, waren er toendertijd alleen nog maar vrachtwagens te zien om puin te verwijderen. Nu is er eindelijk voortgang te zien in de nieuw te bouwen Freedom Tower, welke na afronding het hoogste gebouw van Amerika zal zijn. Het werd tijd dat er iets gebeurde, en ik vind ook dat hier ook het teken van vrijheid behoort te staan in een fantastisch gebouwencomplex.

 

De toren in aanbouw op de foto is toren 1, die ook het hoogste wordt van in totaal 6 gebouwen. Gebouw 4 is ook in aanbouw, voorlopig nog tot zo ongeveer de 4e verdieping. Toren 1 en 4 staan het verst van elkaar, wat nogmaals goed aangeeft wat een enorm complex dit geweest is. Geen idee wanneer alles klaar is, dat kan best nog wel een paar jaar duren. Wat mij betreft genoeg tijd om in mijn volgende reizen door Amerika eerst nog wat andere delen van het land (weer) te bezoeken, alvorens weer in New York terug te keren.

 

New York is typisch een stad met (naast hoge gebouwen, veel verlichting en airco's) een heel druk straatbeeld. Vrijwel continue druk met toeristen, zakenlui en andere apengapers die je van alles proberen aan te smeren. Opvallend is hier ook wel de manier waarop New Yorkers hun mobiele telefoon gebruiken op straat, het lijkt er meer op dat ze hier worden toegepast als walkie-talkie. Times Square is ook de meest gave plek om 's avonds rond te hangen, de foto's die je in het fotoalbum van vandaag tegenkomt zeggen wel genoeg denk ik. Toevallig kwam ik ook de zingende "Naked Cowboy" (zie foto rechts) tegen, ik had hem al eens eerder op Discovery gezien geloof ik. Voor de rest zijn er zat leuke barretjes om wat te eten en een paar koele rakkers naar binnen te tanken.

 

 

                                                                                                                            Muziek: Billy Joel - New York State of Mind

Post Feature Image

New York

Wet van Murphy

Het ontdekken van het metrostelsel van New York is nog een hele klus blijkt wel. Niet dat ik geen kaart kan lezen, alleen kan de bewegwijzering binnen de metrostations mijns inziens nog wel eens verwarrend zijn. Soms ben je er gewoon even klaar mee als je net een verkeerde lijn pakt, wel in de buurt van de plek waar je moet zijn maar toch niet helemaal. Een paar straten lopen, dat doe je wel. Maar vergis je niet in New York. Dat is groot.

 

Om even een idee te geven qua afstand, het is zo'n 7 kilometer lopen vanaf Times Square naar Bowling Green, het dichstbijzijnde metrostation bij de boot richting Liberty Island. Zoals altijd blink ik altijd uit in (voor dit geval) het kiezen van net de verkeerde metrolijn; zo vanaf de bouwput bij het WTC is het nog wel een stukje lopen die kant op. Maar goed, lekker weer en overal plaatsen waar je je hamburger kunt halen wanneer je trekt krijgt, en je Mountain Dew voor de dorstlesser. Het is de wet van Murphy die altijd rond me heen blijft zwermen. Maar aan de andere kant: boven de grond zie je een stuk meer.

 

Sinds ik mijn nieuwe spiegelreflexcamera heb sinds vorig jaar, kan ik toch prima het verschil merken tussen de foto's die ik hier in 2007 maakte en die van nu. Plus een fatsoenlijke 200mm lens waarmee ik bijn de Brooklyn Bridge of het vrijheidsbeeld vanaf de Rockefeller (waarvandaan de foto hierboven is genomen) tot me kan halen. Geen idee waar alle andere knoppen behalve de foto-maak-knop voor dienen, maar voor mij doet ie het. De huis, tuin en keukenfotografie van vandaag kun je hier terugvinden.

 

 

                                                                                                                          Muziek: Don Henley - In a New York Minute

Brooklyn Bridge

New York

Gooi maar in de achtertuin

Als je bij mij thuis in de achtertuin kijkt, dan verdient deze zeker niet de schoonheidsprijs. Het is ook weer niet zo dat de tranen je in de ogen springen van het onkruid, maar het zou beter kunnen (als ik dat zou willen in ieder geval). Uit gemakzucht laat ik nog wel eens wat slingeren op die paar vierkante meter.

 

New Jersey heeft ook wel als bijnaam "The Garden State". Als ik een beetje door deze staat heenrij, krijg ik ook wel een idee waarom. Als ik zo om mee heen kijk, ben ik best trots op mijn achtertuin met wulpse plantjes tussen de tegels, verdorde bladeren en een pergola die op instorten staat. New Jersey is (voor zover ik dat heb kunnen zien) zo'n beetje de afvalbak van New York. Veel industrie, een heel druk vliegveld (Newark) vlakbij met tussen de bedrijven door een outlet-winkelcentrum met de (wat mij betreft) cynische naam "Jersey Gardens". Ik heb verder geen commentaar. Voor de rest is het prima om te blijven overnachten dichtbij New York, scheelt je echt een slok op een borrel.

 

Deze reis is de bedroevende afstand van ca 6000 mijl (9600 km) afgelegd. Ik had mijn zinnen gezet om minimaal over de 10K heen te gaan, maar goed volgend jaar weer een kans. Voor de extra benzine die nog in de tank zit kan ik nog wel een beetje zinloos rondkarren. Het was wel genieten in de 300C, klasse strijkijzer bak. Alleen houdt ie wel van een slokkie, veel verder dan 350 mijl per tank kom je niet (en dan heb ik het over op de cruise control).

 

Dan nog even wat zaken uit de categorie "allerlei". Dit is de 1e keer sinds 6 jaar dat ik het presteer om slechts 1 jumbozak Lays chips bbq-smaak te legen in 4 weken tijd. Dat heeft alles te maken met een kamergenoot niet te trakteren op luide "skrontsj"-geluiden bij het uitoefenen van de slaap. Verder viel het me op dat vrijwel elk motel tegenwoordig beschikt over een wafelijzer, wat voorheen een uitzondering was. Qua fastfood heeft Wendy's het wat mij betreft verkloot; de vierkante hamburgers zijn er niet meer en een triple-stack lijkt net een platte hamburger van de McDonalds. Zoals ik al eerder zei, FuddRuck waar het kan. Wanneer je een keer bij een ketel als Applebee's of Chili's gaat eten, kan het handig zijn om vantevoren te bekijken of je eten vertraging op kan lopen. Zo ja, dan scheelt dat vaak in de portemonnee - ergo je eten kan dan gratis worden aangeboden als goedmaker. En ook gratis bier. Mijn hemel wat hou ik van dit land!

 

Volgend jaar zal ik weer vanaf San Francisco starten, om ergens aan de zuidoost-kust te eindigen, maar daarover ben ik nog niet helemaal uit. Waarschijnlijk toch wel weer Key West, en dan misschien een keer met een cabrio, zo'n Mustang of zo. Wel een paar bekende plekken uit de 2009-trip en nog wat bekende plekken uit verschillende trips daarvoor. Het is goed te zien hoe steden veranderen, zodra je er een paar jaar niet meer bent geweest. De skyline van Chicago was weer uitgebreid, en natuurlijk goed om te zien dat ze hier in New York eindelijk bezig zijn met de nieuwe Freedom Tower. Alle reden om met een interval van zo'n 3 jaar weer eens hier op terug te komen. Dat geeft me in de 2 tussenliggende jaren alle gelegenheid om het midden van het land nog eens extra aandacht te geven, die het verdiend.

 

Als laatste heb ik hier nog een compilatie van de afgelopen weken in dit fotoalbum.

 

 

                                                                                                                                Muziek: Lynyrd Skynyrd - Tuesday's gone

Fusce pharetra consequat felis. Fusce pharetra consequat felis. Pellentesque sit amet ligula augue. Pellentesque sit amet ligula augue. Vivamus dictum, tortor quis condimentum convallis, magna nulla accumsan arcu. Vivamus dictum, tortor quis condimentum convallis, magna nulla accumsan arcu

Monthly Newsletter

Usce pharetra consequat felis. Pellentesque sit amet ligula augue. Vivamus dictum